Een maand voorseizoen op Mas de la Balma

Voor onze vakantie waren we op internet op zoek naar een vakantiebestemming in de Pyreneeën. Al snel vonden we de site van Mas de la Balma. De beschrijving van de camping sprak ons aan, dus onze beslissing was snel genomen.

Aangezien wij niet afhankelijk zijn van de schoolvakanties, gaan we het liefst in juni. Mas de la Balma gaat op 1 juni open, dus dat kon prima.

Op pad met een NFN gids uit 2000 kwamen we via Céret in Amelie les Bains, waar we na wat zoeken de weg naar Montbolo vonden. Via een heel oude beschrijving, die ik eens uit een Naturisme gids had geknipt, zou je dan namelijk vanzelf op de goede weg komen. Maar … we kwamen na stijgen en stijgen (en geen enkele mogelijkheid om te keren – vooral niet met onze caravan achter de auto) in Montbolo, in plaats van op de weg naar Taulis! Dus maar eens vragen in het cafeetje of we via deze weg ook naar Mas de la Balma konden komen (en of de weg breed genoeg zou zijn voor onze caravan). Volgens de vrouw in het café was dit wel mogelijk, dus wij verder… Gelukkig was het nog vroeg op de dag, rustig op de weg en goed weer.

Het lukte ons inderdaad om via deze route de camping te bereiken. We zagen het bord van de camping staan en dachten dat we er dan wel zo zouden zijn. We reden het zandpad af en vervolgden vol goede moed onze weg, nog niet wetende hoever het nog was. Even begonnen we te twijfelen, maar gelukkig zagen we weer een bord, dat het begin van het terrein aangaf. Even later kwamen we inderdaad bij een oude boerderij. Zo vroeg in het jaar was het nog wel stil, er stond één vouwwagen en er was verder niemand te zien. Het was dus zoeken geblazen naar iemand, die ons verder kon helpen. Met de hulp van een vriendelijke Belgische meneer vonden we gelukkig Mark en Rachel bij de bar. Met Mark hebben we de camping verkend, waarbij hij ons tussendoor een zeldzame, maar helaas al uitgebloeide, orchidee liet zien (één van de vele soorten die op het terrein te vinden zijn).

We waanden ons in een paradijselijke omgeving en wij kozen een plekje helemaal beneden met uitzicht op de Coustou.
Het mooiste plekje van de camping, daar denken we nog vaak aan terug. Het was wel even wennen aan de steile klim naar de receptie en de warme douches, maar uiteindelijk beviel de koude douche vlak bij onze staanplaats ook prima.

Vooral de eerste week hadden we echt het gevoel in the middle of nowhere te staan. Zo nu en dan zagen we wel eens mensen langs wandelen, die blijkbaar ook ergens op de camping vertoefden, maar verder leek het wel of we het terrein voor onszelf hadden. Dit komt omdat de plaatsen op een mooie natuurlijke wijze van elkaar gescheiden zijn en er in het voorseizoen natuurlijk nog volop ruimte was. Ondanks dat het geleidelijk drukker werd, bleef het een oase van rust.

De eerste twee weken was er op de camping nog geen brood verkrijgbaar, maar Mark adviseerde ons dit te halen in St. Marsal, een dorpje op ongeveer tien minuten rijden. Een goede tip, want het brood was heerlijk (vooral het brood dat in het weekend verkrijgbaar was).

Mas de la Balma was voor ons echt een paradijsje, waar we zonder enig probleem vier weken hebben vertoefd. De faciliteiten zijn sober en eenvoudig maar schoon.

De natuur is schitterend met een afwisselende flora en fauna. Mede door de vele ruïnes ademt het terrein een middeleeuwse sfeer uit.

Elke dag opnieuw wandelden we door het dal, langs het Plan d’au en El Paradis, en elke keer was het weer anders.
In het begin van juni stromen de beekjes nog volop, we hebben er heerlijk doorheen gewaad en vele mooie stenen gevonden.

Ook hebben we genoten van het gezang van de vele vogels. De wielewalen wekte ons ’s morgens en lieten hun bekende ‘dudeljo’ daarna de hele dag horen. We hebben heel wat tijd gestoken in het zoeken naar deze prachtige felgekleurde vogels en hebben ze uiteindelijk diverse keren gezien. Want hoewel ze zich luid en duidelijk laten horen, zitten ze meestal goed verstopt!

We hebben direct vanaf de camping een aantal wandelingen gemaakt met behulp van de aldaar verstrekte plattegrond en op een door Mark ter plekke getekende/gekrabbelde route.In het begin van juni stromen de beekjes nog volop, we hebben er heerlijk doorheen gewaad en vele mooie stenen gevonden.Ook hebben we genoten van het gezang van de vele vogels. De wielewalen wekte ons ’s morgens en lieten hun bekende ‘dudeljo’ daarna de hele dag horen. We hebben heel wat tijd gestoken in het zoeken naar deze prachtige felgekleurde vogels en hebben ze uiteindelijk diverse keren gezien. Want hoewel ze zich luid en duidelijk laten horen, zitten ze meestal goed verstopt!We hebben direct vanaf de camping een aantal wandelingen gemaakt met behulp van de aldaar verstrekte plattegrond en op een door Mark ter plekke getekende/gekrabbelde route.
We zijn af en toe volledig verdwaald omdat de paden niet meer goed waren aangegeven of omdat we (eigenwijs) net even een alternatieve route namen. Daardoor zijn we misschien wel de mooiste plekjes in de omgeving tegengekomen. Gelukkig hadden we ook een topografische kaart van de omgeving, zodat we toch elke keer weer onze weg terug vonden. En bij terugkeer op de camping was een duik in het Plan d’eau voldoende om weer helemaal op te frissen

We hebben tijdens enige rondritjes in de auto de omgeving verkend en op zaterdag op de markt van Céret rondgeslenterd, waar we de heerlijkste lokale producten vonden en hebben gekocht.

Maar vooral hebben we genoten van de rust, ruimte en fijne sfeer op Mas de la Balma, waar niets moet en erg veel kan zolang je de natuur en medemens respecteert.

Een echt hoogtepunt was het feest van St. Jean op 23 juni, een echt Catalaans feest van de zonnewende, waarbij de elementen Aarde, Lucht, Vuur en Water centraal staan. Na een heerlijk buffet werd een vuur ontstoken met een vlam, die eerder die dag was opgehaald van de Canigou. Volgens traditie werd het vuur aangestoken door de jongste en de oudste aanwezige: Joan (de zoon van Rachel en Mark en net één jaar oud) in Catalaanse klederdracht en een vaste Engelse campinggast.

Na vertellingen in het Catalaans en het Catalaanse volkslied kreeg iedereen de mogelijkheid om over het vuur te springen (met of zonder je geliefde) met je diepste wens in je gedachte. Daarna gingen we gezamenlijk in optocht langs het met waxinelichtjes verlichte pad naar de bron, waar Mark het verhaal vertelde van het ontstaan ervan, en ieder kon een slok van het zuivere water nemen. Met een nachtelijke duik in El Paradis werd het feest afgesloten en konden we opgeschoond verder gaan.

Kort en goed: we hebben een heerlijke vakantie gehad en kunnen er weer een heel jaar tegenaan. We zijn verliefd geworden op dit terrein we zullen dus zeker terugkomen!

Familie Koers-Verheij uit Zuid Limburg,